Asprisoume to spiti
Het witten van het huisje
|
Het huisje, de bomen, de muren grenzend aan de tuinen van de buren moeten heel nodig gewit worden. Door de enorme warme temperaturen van de afgelopen weken en eigenlijk maanden, het is een warme en ook koude winter geweest, er is al veel ongedierte zo vroeg in het seizoen en vooral voor de bomen is het noodzakelijk dat zij beschermd worden zodat hun stammen niet aangevreten worden. Ik moet 'asvesti' halen, een soort dikke witte pasta, dat wordt verkocht in zakken. Je neemt er een flinke hoeveelheid uit en vermengd dat met water totdat het opgelost is en dan maar kwasten. Een hele klus, maar wat knapt het allemaal op, wat ziet het er weer mooi uit als het fris wit gekalkt is. Dat er zulke voorzorgsmaatregelen genomen worden is geen luxe, het is noodzaak.
Voordat ik er erg in heb ben ik door iets gestoken. Het jeukt enorm maar besteed er verder geen aandacht aan. De volgende morgen is mijn bovenarm wel heel erg opgezet en pijnlijk rood, de plek is nog eens gloeidend heet, alsof het vuur erin zit. Op naar de apotheek maar. Ze zijn er bij de aptheek van overtuigd dat het geen mug geweest is, wat wel? Niemand weet het. Ik moet pillen slikken, cortisoncrème smeren, vooral uit de zon blijven en een dieet volgen van vijf dagen. Geen eieren, geen chocolade, geen varkensvlees en geen vis. Een enorme allergische reactie dus, niets om je druk over te maken. Voor de pijn kan ik nog een paracetemolletje nemen. Gewapend met allerlei spulletjes ga ik de gasten halen voor de gratis Prinos Reizen staddag. De arm begint in de loop van de dag dikker en dikker te worden, maar goed zal er wel bij horen. We hebben een heerlijke dag in de mooie stad Chalkida, iedereen geniet enorm van de mooie bezienswaardigheden, de prachtige vergezichten vanaf boven bij het kasteel, de boulevard waar een heerlijk briesje staat zodat het bij meer dan 35 graden zeer goed te doen is. Aan het eind van de middag keren we terug naar Eretria. De volgende dag staat het zuiden op het programma. Heerlijk, wat verheug ik me alweer op morgen. Thuis moet er nog gewit worden. Of dat gaat lukken met die arm? Thuisgekomen wacht mij een enorme verrassing, Eleni is al flink in de weer geweest met de witkwast! Ze is 's morgens vroeg begonnen, net nadat ik weggegaan was en rond de middag gestopt. Het is leuk maar zwaar werk, dus op het heetst van de dag moet je stoppen met het witten. 's Avonds als het koeler wordt kan je weer verder. Ik probeer een stukje te doen, maar het is te pijnlijk met de arm en laat het witten dan maar zitten, morgen weer een dag, of overmorgen, want morgen zal ik heel vroeg weggaan en niet al te vroeg thuis zijn. Dus of er dan nog wat van komt om te witten? We zien wel, er is al behoorlijk veel gedaan en je kan niet alles ook al zouden we dat zo graag willen, de dagen zijn gewoon te kort, ze zouden langer moeten duren...... De volgende ochtend schrik ik behoorlijk, de zwelling is helemaal naar de elleboog gezakt, de hele bovenarm is vuurrood. Apotheek is zeker al om 08.00 uur open. Helaas voor mij, het hoort er gewoon bij, ´we zitten zeker op de goede weg´zegt de apotheker. Geduld en je zult zien met een paar dagen is het weg. En dat was ook zo. Het was even vervelend, maar ook weer zo voorbij eigenlijk. De zuid-toer was geweldig, onze gasten vonden vooral de enorme variatie in natuurschoon heel verrassend. Het meer van Dystos, het moerrasgebied, Porto Bufalo, Karystos, het rode kasteel bij Myli, Marmari, heerlijk vis eten aan de boulevard en dan als afsluiting het achterland van Marmari, Paradisi en koffie bij een locale taverna in Pothi, het strand van Pothi moet je weten te vinden maar is meer dan de moeite waard om te gaan bezoeken. En zo sluiten we een prachtige excursiedag af. De gasten kijken alweer uit naar noord-Evia. Is dat dan echt weer zo anders als het centrale- en zuidelijke deel? Wacht maar af en ik hoor uw reactie graag na afloop van die excursiedag. Ook staat oost-Evia nog op het programma, ben erg benieuwd wat ze daar van vinden. Het is moeilijk het eiland Evia in een paar woorden te beschrijven, alle superlatieven die je gebruikt dekken de lading maar voor een gedeelte en het komt ook nog een beetje onwaarschijnlijk over. Op een eiland zoveel verschillende gebieden het lijkt bijna niet mogelijk. Toch is het waar, maar het is en blijft iets wat men zelf moet ervaren. Schoonheid is voor iedereen anders en wat de een mooi vindt, is voor de ander niet mooi. Gelukkig valt er over smaak niet te twisten en blijft het beste advies om het zelf te gaan ervaren. Dit zijn de wijze woorden van twee journalisten die Evia bezochten en erover geschreven hebben in de Méditerranée, twee keer publiceerde Méditerranée vorig jaar deze artikelen over Evia. In het nieuwste zomernummer van Méditerranée 2015 staat nu een schitterend artikel over Skyros! |