Ze waren dus ook al eens eerder bij Ioannis de Rus geweest maar het blijft een bijzondere plaats waar ik nooit genoeg van krijg. Ook het vertellen van het verhaal, de geschiedenis van deze bijzondere heilige, blijf ik altijd bijzonder vinden. En dan speciaal ook het verhaal van een van onze chauffeurs, velen van u kennen hem al jaren, onze dansende, zingende en bouzouki spelende buschauffeur Panajotis. Inmiddels heeft hij zijn grote liefde gevonden op Kos en werkt daar inmiddels alweer een paar jaar. Hij heeft in 2006 en in 2008 een bijzondere ervaring gehad met de heilige Ioannis de Rus.
Het verhaal in kort:
Panjotis moest een belangrijke beslissing nemen, scheiden van zijn eerste vrouw of niet? Twee jonge kinderen destijds, de oudste net naar de middelbare school, de dochter nog op de basisschool. Hij bad om wijsheid, om de juiste beslissing te nemen. In zijn droom zag hij een monnik die hem zei: ‘breng me niets dan een ‘Kineziko tryandafilo’, een Chinese Roos. Gelovigen geven vaak bloemen of sieraden of devotieplaatjes als hun ‘wens’ uitgekomen is. Panajotis besloot te scheiden en één straat vanaf het gezamenlijke huis te gaan wonen zodat de kinderen konden komen wanneer ze wilden en hij ze ook kon helpen met huiswerk etc. Onze paden kruisen elkaar weer in 2007, het eerste seizoen van Prinos Reizen. Hij belde mij op voor mijn naamdag op 30 augustus, ik was op Chios en we hadden elkaar uit het oog verloren. 2008 zouden we Evia aan ons programma toevoegen en Panjotis als chauffeur zou grandioos zijn. Bijkomstige toevalligheid: ‘hij werkte nu voor een baas uit mijn eigen geboortedorp Mégara’. Toeval bestaat niet….
Bij onze eerste Noord-Evia excursie vanaf Eretria (Centraal-Evia) vertelde hij het verhaal van zijn ‘dromen’, de heilige Ioannis de Rus die in zijn dromen verscheen en hem vertelde ‘niets te brengen dan een Chinese Roos’. Panajotis is twee jaar opzoek geweest naar een Chinese Roos. ‘Niet te vinden in Griekenland’. Overal kreeg hij hetzelfde te horen: ‘bestaat niet’. Blijkbaar gebruiken we in Nederland alleen de term ‘Chinese Roos’ en niet de Latijnse naam Hibiscus. Ik weet niet al te veel van bloemen en planten, wel alles van de omvangrijke geschiedenis van Griekenland. Maar ‘Chinese Roos’ wist ik wel. Spontaan begon Panajotis te huilen. Een zoektocht van 2 jaar en de ‘Chinese Roos’ ‘gevonden’. Sindsdien neemt Panajotis een Hibiscus mee als hij de heilige Ioannis de Rus gaat bezoeken.
En zo zijn er nog talloze mooie verhalen te vertellen over ervaringen van lokale bewoners op het eiland Evia, die ook bijzondere ervaringen hebben gehad met deze Russische heilige.
Zelf ben ik altijd een soort van ontroerd als ik bij de zilverenschrijn van de heilige sta en hem begroet.
Mijn oudste neefje is gedoopt in deze prachtige kerk, dat verhaal bewaar ik voor een volgende keer.